وبلاگ

:
امروزه پدیده آب شستگی به عنوان یکی از مسائل مهم در طراحی پل ها و سازه های ساحلی
مطرح می باشد . محققان به دنبال روش ها و مدل های مناسبی جهت تخمین  عمق آب شستگی
در اطراف این گونه سازه ها و نیز روش هایی جهت کاهش تبعات منفی این پدیده می باشند . این
پدیده از آن جهت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد که اگر عمق آب شستگی در آنها با
دقت تعیین نشده و تمهیدات لازم جهت مقابله با آنها اندیشیده نشود مستقیما سازه را مورد تهدید
قرار می دهد .
از آنجا که پل ها به عنوان یک عامل  کلیدی در سیستم حمل و نقلی و ارتباطی یک کشور به شمار
می روند از اهمیت بالایی برخوردار هستند .
از این رو حفاظت از آنها نه تنها حمل و نقل ایمن را به دنبال دارد بلکه از هزینه های سنگین اقتصادی
و اجتماعی ناشی از تخریب آنها جلوگیری می کند . اغلب مطالعات انجام شده در این زمینه از نتایج

تجربی و آزمایشگاهی حاصل شده اند که نه تنها نمی توان یک مدل واقعی از محیط ایجاد نمود بلکه
خوددارای مشکلات فراوانی هستند . بدین جهت صحت روابط بدست آمده از مدل های آزمایشگاهی
باید با مطالعات صحرایی تحقیق گردند . باید توجه  داشت که آب شستگی مستقما پی پایه های پل
را تهدید می کند و از این رو تعیین دقیق عمق آب شستگی مسئله ای فوق العاده حیاتی است . به
رغم مطالعات زیادی که امروزه  راجع به این پدیده انجام  شده است به دلیل پیچیدگی پارامتر های
موثر بر آن به ویژه در سازه های دریایی  که در معرض  امواج قرار دارند ، هنوز  مسائل  مهمی در ارتباط
با این پدیده وجود دارند که مطالعات وسیع تری را طلب می کنند در این سمینار پس از معرفی کلی در
مورد این پدیده ، به بررسی چند روش جهت  تعیین عمق آب شستگی  که صحت آنها با مطالعات صحرایی
تایید شده و مورد استفاه وسیع قرار گرفته اند پرداخته شده است .
پس ازاین قسمت راهکارهایی که توسط محققان مختلف جهت کاهش  تبعات نامطلوب این پدیده ارائه
شده اند مورد بررسی قرار گرفته و نهایتا در فصل آخر پیشنهاداتی جهت مقابله با این پدیده مخرب ارائه
شده است .

:
رشد سریع جمعیت و متناسب با آن افزایش نیاز ابی اعم از مصارف شرب صنعت کشاورزی
و توسعه شهری و محدودیت های موجود ، ضرورت برنامه ریزی در جهت استفاده بهینه از این
منبع حیات بخش را بیش از پیش ایجاب می نماید . دانش کافی در مورد بارش ، مقدار جریان
های سطحی ، زیر زمینی و تبخیر و تعرق ، سهم بسزایی در شناسایی منابع آب دارد . اصولا
احداث سد های بتنی و متعاقب آن مسائل پایداری وایمنی این نوع سد ها از موضوعات مهمی

است که از جنبه های فنی اقتصادی سیاسی و زیست محیطی قابل بررسی و مطالعه است .
به همین دلیل امروزه با دقت نظر و حساسیت بیشتری با مسائل سد سازی برخورد می شود
عموما سدهای بتنی به صورت سیستم بلوک های بتنی غیر مسلح و یکپارچه که به وسیله
درزهای ساختمانی از یکدیگر جدا شده اند احداث می شوند .
به دلیل مقاومت کششی ضعیف بتن اغلب از همان ابتدا سد های بتنی با مساله ترک خوردگی
مواجه هستند دراین مطالعه انواع ترک خوردگی در سد ها ترک هایی که در عمق بدنه سد نفوذ
می کنند ، اثرات قابل توجهی  در کاهش سختی و توان باربری سد دارند .
از عوامل مهم به وجود آمدن و رشد اینگونه از ترک ها وجود تنشهای کششی ممتد در فصل مشترک
بلوک ها یکپارچه است . این تنش های کششی می تواند ناشی از شکل بهینه نشده سد ، روش های
ساخت ، زیاد شدن طول پیشامدگی در هنگام ساخت سد ، فشار های هیدرواستاتیک ، نشست های 
ناهمسان در پی  و زمین لرزه باشد .
از دیگر موارد بروز تنش های کششی می توان از اختلاف درجه حرارات بین وجوه بالا دست و پایین
دست سد و تغییر وضعیت مصالح به جهت واکنش های شیمیایی سنگدانه های الکالی نام برد
در یک مدل کامل می بایست به وضعیت و جهت درزه  در پی نیز توجه نمود .
از طرف دیگر رفتار غیر خطی سد های بتنی جدید در ارتباط با گشودگی درزه ها و ترک ها یک پدیده
بسیار مهم به ویژه در دره های با دهانه وسیع به شمار می رود . این رفتار را می توان سودمند به
حساب آورد .
زیرا تحلیل غیر خطی موجب میشود که تنش های کششی  به صورت موضعی آزاد شوند لذا محسوب
نمودن رفتار و مکانیزم غیر خطی باز شدگی ترک ها به واقعیت نزدیک تر بوده و در آنالیز ایمنی سدهای
بتنی دارای اهمیت فراوان می باشد .

تقطیر روشی است برای جداسازی اجزای یک محلول، براساس قابلیت توزیع مواد بین فازهای گاز و مایع، وقتی که تمام اجزا در هردو فاز موجود باشند. در اینجا برخلاف عمل جذب یا دفع گازی، که در آنها ماده جدیدی به منظور ایجاد فاز دوم به مخلوط اضافه می شود، فاز جدید به وسیله تبخیر یا میعان از محلول اولیه تشکیل می شود.
برای روشن شدن تفاوت بین تقطیر و سایر عملیات، به ذکر چند مثال می پردازم. در جداسازی آب و نمک معمولی، چون نمک در شرایط موجود کاملا غیر فرار است باقی می ماند و آب تبخیر می شود. این عملیات تبخیر نام دارد. و اما تقطیر جداسازی محلول هایی است که تمام اجزا آن فراریت نسبی داشته باشند. از این دسته، جداسازی اجزی محلول مایعی از آمونیاک و آب را در نظر بگیرید. همانگونه که می دانیم وقتی محلول آمونیاک – آب را در مجاورت هوا (که اساساً در مایع نامحلول است) قرار دهیم، آمونیاک دفع می شود اما به دلیل مخلوط بودن با بخار آب و هوا خالص نیست. به عبارت دیگر، با حرارت دادن، می توانیم محلول را به طور جزئی تبخیر کنیم به طوری که فاز گازی شامل آب و آمونیاک تشکیل گردد و از آنجایی که فاز گاز، نسبت به مایع باقی مانده، از نظر آمونیاک غنی تر است، مقداری جداسازی صورت می گیرد. با دستکاری مناسب فازها یا تکرار تبخیر و میعان، می توان به طور معمول هردو جزء مخلوط را به صورت خالص کاملاً جدا کرد.
مزایای چنین روش جداسازی ای روشن است. در عمل تقطیر، فاز جدید از جهت ارزش گرمایی با محلول اولیه تفاوت دارد؛ ولی دادن یا

 گرفتن حرارت به راحتی صورت می گیرد که البته هزینه انجام این عمل باید همیشه در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر، در عملیات جذب یا دفع، که با افزودن یک ماده خارجی همراه است، محلول جدیدی به دست می آید که به نوبه خود باید به وسیله یکی از عملیات انتقال جرم جداسازی شود مگر اینکه محلول جدید مستقیماً قابل استفاده باشد.

تقطیر نیز، به عنوان یک فرایند جداسازی، به نوبه خود محدودیت های ویژه ای دارد. در جذب یا عملیات، که در آن یک ماده خارجی برای ایجاد فاز جدید جهت توزیع اجزاء استفاده می شود، می توان حلالی را انتخاب کرد که بیشترین جداسازی را فراهم کند؛ مثلاً، چون آب برای جذب هیدروکربورهای گازی از یک مخلوط گازی مناسب نیست، به جای آن می توان از یک روغن هیدروکربوری که حلالیت بهتری داشته باشد استفاده کرد. ولی در تقطیر چنین آزادی انتخابی وجود ندارد. با به کار بردن حرارت در تقطیر، به تنهایی، گاز ایجاد شده فقط شامل اجزاء موجود در مایع خواهد بود؛ بنابراین به علت شباهت زیاد گاز و مایع از نظر شیمیایی، اختلاف غلظت ناشی از توزیع اجزاء بین دو فاز معمولاً زیاد نیست. در واقع گاهی اختلاف غلظت آنقدر کم است که فرایند، عملاً ممکن نیست و حتی ممکن است اختلاف غلظتی وجود نداشته باشد.
با این وجود، در جداسازی مستقیم که با تقطیر نیز انجام می شود، فرایند دیگری برای جداسازی لازم نیست و به همین خاطر این عمل یکی از مهمترین عملیات های انتقال جرم است.

:
دلایل مختلفی برای نیاز به مقاوم سازی سازهای موجود وجود دارد . از جمله این دلایل
می توان به نیاز به مقاوم سازی سازه های آسیب  دیده در اثر زلزله ، ویا پدیده های طبیعی
دیگر و یا نیاز به تقویت ساختمان هایی که اساسا بر طبق آئین نامه خاصی طراحی نشده و
بنا به کاستی  هائی اسیب پذیر تشخیص داده شده اند اشاره نمود در سال های اخیر روش
های مختلفی برای مقاوم سازی سازه های بتنی ارائه شده است که در این میان استفاده از
مهاربند های فولادی برای افزایش مقاومت ، سختی و شکل پذیری این سازه ها مورد توجه
قرار گرفته است ، یکی از ضعف های این روش نبود یک دستورالعمل  مدون جهت تحلیل ، طراحی
و اجرای این سیستم جدید می باشد ، که دلیل این مسئله پیچیدگی این سیستم و مسائل مرتبط

با آن ، از جمله اندرکنش میان قاب بتنی و مهاربند فولادی با مودهای رفتاری متفاوت می باشد .
در فصل اول این سمینار انواع روش های مختلف به سازی لرزه ای سازه های بتنی از قبیل
تقویت موضعی که شامل استفاده از الیاف FRP و جاکت های بتنی و فولادی می باشد
افزودن اعضای سازه های جدید شامل دیوار های برشی بتنی و فولادی و مهاربند های
فولادی و هم چنین کاهش نیروهای وارد بر ساختمان در هنگام زلزله معرفی شده اند .
در فصل دوم تاریخچه ای از تحقیقات تئوری و آزمایشگاهی مربوط به مقاوم سازی سازه
های بتنی با بهره گرفتن از مهاربند های فولادی ارائه شده است
در فصل سوم انواع مختلف مهاربند های فولادی شامل مهاربند های هم محور (CBF)
مهاربند های  زانویی و مهاربند های برون محور  معرفی شده و رفتار هریک از آنها در
قاب بتنی در غالب مقایسه پارامتر هائی از جمله ظرفیت باربری ، سختی و طاقت ،
شکل پذیری ، ضریب رفتار و مودهای خرابی ، فرایند ترک خوردن و گسترش ترک ها
و شکل گیری مفاصل پلاستیک در سازه بررسی شده و نتایج حاصل از این آزمایشات
ارائه شده است . در فصل چهارم اتصالات قاب بتن مسلح به مهاربندی فولادی بررسی
شده و ذفتار تعدادی از اتصالات متداول پیشنهاد شده در غالب نتایج آزمایشگاهی با
مقایسه پارامتر های مختلف ارزیابی شده است .
و بلاخره در فصل پنجم رفتار قاب خمشی بتن مسلح و مهار بند فولادی  به طور منفرد
و نیر اندرکنش میان این  دو سیستم بررسی شد . همچنین عوامل موثر بر تعیین ضریب
رفتار این سیستم ترکیبی با بهره گرفتن از نتایج  آزمایشگاهی ارائه شده و در پایان ضریب
رفتار آزمایشی پیشنهاد شده توسط دو آیین نامه معتبر UBC و Eurocode مورد مقایسه
قرار گرفت .

:
با توجه به مصرف روز افزون فلزات در تولید قطعات مورد نیاز در صنایع مختلف و با عنایت به شرایط آب و
هوایی و خوردگیهای موجود استفاده از پوشش بر روی قطعات و تجهیزات تنها راه حل منطقی احساس
میشود.
به این ترتیب زمان ماندگاری قطعات بالا رفته و دیدگاه های اقتصادی نیز تامین خواهد شد.
جهت پوشش دهی قطعات روش های متفاوتی مورد استفاده قرار میگیرد كه بنا بر شرایط استفاده از قطعه لازم
است مقاومتهای خاصی را از خود نشان دهد. به عنوان مثال قطعات داخلی خودرو باید نسبت به تغییر شرایط
جوی نظیر تغییرات آب و هوایی و یا برخورد و تماس با برخی مواد شیمیایی مقاومت داشته باشد.
پوشش برخی از قطعات خودرو به حدی حایز اهمیت است كه از كار افتادن قطعه ممكن است با عث بروز

تصادفات قطعی در رانندگی شود.
در این خلاصه سعی شده تا به انواع پوشش قطعات خودرو و نیز روش اخیرA.C.C اشاره شود.
فصل اول
(ساختار كلی رنگ)
پلیمرها از دیر باز تاكنون
شبكه برخی از پلیمرهای طبیعی مثل پلاستیک طبیعی پشم ژله ,,, … هزاران سال است كه شناخته شده
است كه البته در طول قرن گذشته بهینه شده و خواص مفید آن ارتقا یافته است . به عنوان مثال در سال
1823 آقای , Macintash لاستیكی ضد آب را با بهره گرفتن از لاستیک طبیعی تهیه كرد و یا در سال 1839
نوعی لاستیک با خاصیت الاستیسیته بالا از لاستیک طبیعی تهیه شد .
1 اولین پلیمرهای مصنوعی شبكه پلیمری بود از باكلیت یا رزین فنل فرمالدِئید كه توسط آقای
2 1905 تهیه شد . اینكار در سال 1928 با رزین – بین سالهای 1909 Baekeland فرمالدئید اوره و در سال
1933 با رزین پلی استر ادامه یافت.
تاریخچه استفاده از پلیمرها نشان میدهد كه استفاده از پلیمرها سالها قبل از اینكه دانشمندان به ساختار آنها
پی ببرند وجود داشته است . به عنوان مثال لاستیک طبیعی یک شبكه فیزیكی است كه از دسته شبكه های
كووالانسی زمانی كه بصورت شبكه در می آیند تشكیل شده است. شبكه 3 معمولا توسط سولفور و یا پری
اكسید انجام میشود كه میتواند تولید شبكه های پلیمری متفاوت كند . از این دسته از پلیمرهای شبكه ای
میتوان به پلی-ایزوبوتیلن بوتادی ان-استیرن لاستیک 4 و یا الاستومرهای سیلیكونی اشاره كرد. ,,
ژلاتین مثال خوبی از شبكه ه ای فیزیكی است كه بر اساس مولكول های خطی پروتئین كلاژن پایه گذاری
شده است . به عنوان مثال موادی نظیر وینیل كلراید , پلی اتیلن و بسیاری مواد دیگر از جمله موادی هستند
كه بر اساس ژلها پایه گذاری شده اند.