وبلاگ

با توجه به نیاز دنیا به سوختهای آلی و تامین انرژی مصرفی از این طریق ، استفاده از روش های
ژئوفیزیكی در سالهای اخیر بطور گسترده ای در اكتشاف و بهره برداری مخازن نفت و گاز اهمیت
خودراآشكارساخته است.
در میان تمامی روش های ژئوفیزیكی ،روش لرزه نگاری در این سالها به یگانه روش سودمندبا ضریب
اعتماد نسبتا خوبی در این زمینه تبدیل گردیده است.
در عملیات لرزه ای مانند تمامی روش های ژئوفیزیكی یک سری دانسته وارد شده و سپس عملیات
پردازش و تفسیر بر روی آن صورت می گیردو بالطبع هر چه این دانسته ها دقیق ترو با كیفیت بیشتری
باشد نتایج بهتری حاصل می گردد.
یكی از مهمترین شاخصهای كیفیت یک عملیات لرزه ای، بالا بودن نسبت سیگنال به نویز یا كم بودن
نویز های خطی (امواج سطحی)، نویزهای اتفاقی ثبت شده درهنگام دریافت امواج می باشد.
روش هایی كه در ابتدا تا سال 1990 م بر اكتشافات لرزه ای حكمفرما بود بر مبنای آرایه ها با طول بلند
جهت حذف طول موجهای امواج سطحی بودكه باعث از دست دادن اطلاعات در لایه های شیبداربود و
بطور كلی مشكلات زیر را داشت [1]
– مشكل الیاسینگ مكانی

– عدم پاسخ دهی درجهتهای مختلف درطراحیهای سه بعدی
– عدم پاسخ دهی درافستها و دورافتها
در این تحقیق با بررسی معایب و موانع موجود بر سر راه عملیات لرزه نگاری، راه حلهای مختلف در
جهت حل مشكلات مختلف بررسی گردیده و درتعدادی از پروژه های در دست اقدام به مرحله عمل
رسانده می شود.
در لرزه نگاری اكتشافی، طراحی به یک مرحله پردازشی اتلاق می شود كه سعی دارد رخدادهای لرزه
ای را از لحاظ موقعیت و میزان تمركز و وضوح بهبود بخشد. این عبارت اساساً هم معنی با تصویر سازی
است. قبل از طراحی ، معمولاً دانسته های لرزه ای اولیه با فرضیات اولیه با تریسهای پلات شده در
موقعیت سطحی گیرنده و محور عمودی زمان به نمایش در می آیند این بدین معناست كه بازتاب های
شیب دار در مختصات جانبی صحیح قرار نداشته و محور عمودی زمان نیازمند تبدیل به عمق می باشد.
علاه بر متمركز كردن و استقرار مكانی، الگوریتم های طراحی موجب تنظیم فاز دامنه دانسته های لرزه
ای شده و اثرات گسترش هندسی را كاهش می دهند.
18
طراحی را می توان بعنوان یک راه حل تقریبی برای مسئله معكوس میدان موج الاستیكی معرفی كرد
. برای تخمین پارامترهای الاستیكی زمین بایستی میدان موج الاستیكی معكوس بعنوان ورودی مورد
استفاده قرار گیرد. عموماً یک مسئله ساده را می توان با یافتن راه حلی با بهره گرفتن از معادلات
دیفرانسیلی كاهش دانسته شده و با مد نظر قرار دادن مشخصات ضرایب معادله بعنوان نقشهای مكانی و
با توجه به شرایط مرزی مناسب حل كرد.
اگر چه چنین پردازشی اغلب خیلی مشكل است ولی خیلی ساده تر از انجام مسئله معكوس
است.معمولاً حل معادله معكوس به تخمین ضرایب معادله دیفرانسیل جزئی می انجامد این در حالی
است كه تعداد ورودیها برای تعیین كلیه خروجی های انتظار داشته كافی نیست. علاوه بر این، مسائل
معكوس عموماً غیر خطی اند و راه كارهای عملی بطور معمول، تقریبهای خطی شده هستند یعنی اینكه
به یک مدل اولیه فرض شده خیلی حساس می باشند. و این جای بسی بدشانسی است زیرا آگاهی و
شناخت از زیر سطح خیلی محدود می باشد و ساختار مدلهای اولیه فوق العاده مشكل است.[3]
بنابراین به دلایل متعدد، طراحی مضاف بر اینكه یک راه حل تقریبی برای مسئله معكوس است، غیر
خطی بودن نیز اضافه می گردد. لزوم یافتن راه حل های تقریبی به تعداد زیادی از الگوریتمهای متفاوت
طراحی منتهی می شود. با راه های مختلف كه وجوه مشابه زیادی نیز دارند می توان الگوریتمهای
متفاوت طراحی را دسته بندی كرد.