وبلاگ

نظریه : سیستم ها براساس اهداف مدیریتی، خود را مدیریت می کنند. قسمت های
جدید با تلاش کمی شبیه به یک سلول جدید ،که خود را در بدن انسان مستقر می
کند، با هم یکی می شوند. این ایده ها تخیل علم نیستند، بلکه عناصری از رقابتی
بزرگ برای ساختن سیستم های محاسباتی خود- مدیریتی هستند.
در میانه اکتبر IBM ،٢٠٠١ بیانیه ای منتشر کرد مبنی بر این که مانع اصلی برای پیشرفت
بیشتر در صنعت تکنولوژی اطلاعات
iبحران پیچیدگی نرم افزار است که دورنمای آن پدیدار
است. شرکت برنامه ها و محیط هایی را ذکر کرد که شامل ده ها میلیون خط برنامه هستند و
نیازمند افراد حرفه ای ماهر در زمینه تکنولوژی اطلاعات برای نصب، تنظیم و نگهداری هستند.
بیانیه اشاره می کند که مشکل مدیریت سیستم های محاسباتی امروزی فراترازمدیریت محیط
های نرم افزاری مجزاست. نیاز به یکی شدن چندین محیط ناهمگن در سیستم های محاسباتی

همکارو گسترش آن از مرزهای شرکت به اینترنت، سطوح جدیدی از پیچیدگی را مطرح می
کند. به نظرمی رسد پیچیدگی سیستم های محاسباتی به محدودیت توانایی انسان نزدیک می
شود، اما پیشروی به سوی افزایش اتصال-داخلی و یکپارچه سازی به سرعت ادامه دارد.
این پیشروی می تواند رویای فراگیر محاسبات –تریلیاردها دستگاه محاسباتی متصل به
اینترنت- را به یک کابوس تبدیل کند.نوآوری در زبان های برنامه نویسی اندازه و پیچیدگی

iسیستم های قابل طراحی به وسیله معماران راگسترش داده است، اما تنها اعتماد به نوآوری
های بیشتردر روش های برنامه نویسی ما را از بحران پیچیدگی نرم افزار عبور نمی دهد.
هرچه سیستم ها بهم پیوسته تر و متنوع ترشوند، معماران کمتر قادر به پیش بینی و طراحی
فعل و انفعال میان قطعات هستند ودرنظرگرفتن این موارد برای زمان اجرا گذاشته می شود.
بزودی سیستم ها بسیار بزرگ و پیچیده می شوند،طوری که نصب، تنظیم، بهینه سازی،
نگهداری و ادغام آنها حتی برای ماهرترین مدیران سیستم مشکل خواهدبود. و هیچ راهی برای
پاسخ بموقع و قطعی به جریان سریع مطالبات متغیرومتناقض نیست.