وبلاگ

به طور كلی، تعداد زیادی آلیاژهای پلاستیك-لاستیک ممكن هستند. این مطلب ناشی از این است كه تعداد
زیادی از پلاستیک ها و لاستیک های تجاری موجود می توانند با دامنه وسیعی از نسبت ها با هم آلیاژ شوند.
تركیب های مورد نظر نسبت های بیشتری از لاستیک نسبت به پلاستیک را دارا می باشند و در سال های اخیر
از نظر تكنولوژیكی جهت استفاده به عنوان ترموپلاستیک الاستومرها (TPE) مورد توجه قرار گرفته اند. آنها
می توانند خیلی از خواص لاستیک ها را داشته باشند، اما در عین حال مانند ترموپلاستیک ها فرایند شوند و
احتیاج به پخت قطعه نهایی در هنگام ساخت ندارند و لذا این یک مزیت اقتصادی قابل توجه را جهت ساخت
قطعات پیشنهاد می كند. اگرچه تعداد زیادی تركیب های آلیاژی الاستومری وجود دارند ولی تعداد نسبتا كمی
از آنها از لحاظ تكنولوژیكی مهم بوده اند و این مطلب اكثرا از آنجا ناشی می شود كه بیشتر پلیمرها حداقل از
نظر ترمودینامیكی با یكدیگر ناسازگارند. توسعه آلیاژهای پلیمری با مشكلات زیادی روبرو بوده است و یكی
از مهمترین این مشكلات عدم اختلاط پذیری مناسب اغلب پلیمرها با یكدیگر است. بعبارت دیگر هنگامی كه
پلیمرها با یكدیگر مخلوط می شوند، اجزای مخلوط تمایل به جدایی از یكدیگر دارند و هر یك، فاز جداگانه
ای را تشكیل می دهند. اگر چه این خصوصیات اختلاط ناپذیری همواره با نیروهای جاذبه فیزیكی ضعیف بین

فازها اغلب سبب ایجاد سیستمهای آلیاژی اختلاط ناپذیری می شوند كه در صورت عدم اصلاح، خواص
مكانیكی خوبی ندارند، ولی می توان با كنترل صحیح مورفولوژی فازها طی فرایند، یا استفاده از عوامل
سازگاركننده، آلیاژهایی با خواص قابل قبول بدست آورد. اگر پلیمرهای یک آلیاژ از لحاظ ترمودینامیكی
سازگار باشند، آلیاژ آنها می تواند به صورت تك فازی وجود داشته باشد و اختلاط در حد مولكولی اتفاق می
افتد. در چنین مواردی خواص آلیاژ حاصل متوسطی از از خواص دو فاز خالص است. برای مثال آلیاژ كردن
یک لاستیک با یک پلاستیک كه از لحاظ ترمودینامیكی سازگاری دارد یک تركیب با Tg بین Tg لاستیك
و پلاستیک می دهد و اساسا این Tg متوسط، نزدیک دمای اتاق است. از طرف دیگر، اگر لاستیک و
پلاستیک از لحاظ ترمودینامیكی سازگار نباشند، آنموقع آلیاژ دو فازی می شود و به هر حال دارای دو Tg نیز
خواهد بود. با گسترش روز افزون استفاده از مواد پلیمری، مسأله بازیافت آنها امروزه اهمیت بسیار زیادی پیدا
كرده است. ضایعات پلاستیكی به راحتی مجدداً جمعآوری شده و پس از گذشت مراحل سادهای ذوب شده و
دوباره محصولات دیگری از آنها ساخته میشود اما در مورد مواد الاستومری بازیافت به دلایل ایجاد شبكه
اتصالات عرضی در مرحله شكل دهی قطعات لاستیكی بسیار مشكلتر است. ضمناً قطعات لاستیكی به ویژه
تایرها مصرف بسیار زیادی دارند و ضایعات آنها (ضایعات تولید و تایرهای مستعمل) باعث آلودگی محیط
زیست میشوند. بنابراین مدتی پس از كشف فرایند ولكانیزاسیون اولین گامها در جهت بازیافت لاستیك
برداشته شد.
هدف 1-1
در به كارگیری و تحقیقات بر روی لاستیک بازیافتی در این پروژه دو هدف اصلی دنبال می شود: بهره
اقتصادی و حل مشكلات زیست محیطی. لاستیک بازیافتی جایگزین پلاستیكهای ارزان قیمت، فرشهای
اتومبیل، محصولات لاستیكی سخت، زیره و پاشنه كفش و سایر محصولات شده است. متأسفانه به دلیل سود
كم لاستیک بازیافتی، پژوهش در صنعت بازیافت به طور قابل ملاحظه ای كاهش یافته است. در حال حاضر،
دلایل اقتصادی كافی برای بهبود خواص لاستیک بازیافتی كه آنها را با پلیمرهای سنتزی قابل رقابت سازد
وجود ندارد. پس تنها عامل محرك، مسائل زیست محیطی می باشد كه تولید، بكارگیری و تحقیقات در این
زمینه را باعث می شود چرا كه در غیر اینصورت با تولید سالانه 8 میلیون حلقه لاستیک در ایران و مقدار قابل
توجه دیگری در جهان، مشكل عظیمی برمشكلات زیست محیطی ایران و جهان اضافه خواهد شد.
اگرچه افزودن لاستیک بازیافتی (Reclaimed Rubber) به پلی اتیلن خطی (LDPE) سبب كاهش در
خواص مكانیكی چون مدول و استحكام كششی می شود اما استفاده از عوامل سازگارساز و شروع كننده
رادیكالی به روش سازگار سازی غیر فعال و سازگار سازی غیر فعال توسط سازگاركننده های مختلف سبب
افزایش هر چند اندك در مدول و استحكام كششی می شود.